Yılların Ayırdığı Kalpler, Aynı Sınıfta Buluştu: 31 Yıl Sonra Duygu Dolu Kavuşma!

Yıllara meydan okuyan, yüreklere kazınan bir vefa hikayesi... Hakkari'nin Yüksekova ilçesinde, 1994 yılında köy okulunun tozlu sıralarında minik yüreklere ışık olan öğretmen Tacettin Hanoğlu, tam 31 yıl sonra öğrencileriyle bir araya geldi.
Yılların Ayırdığı Kalpler, Aynı Sınıfta Buluştu: 31 Yıl Sonra Duygu Dolu Kavuşma!

Bu kavuşma, zamanın acımasız akışına inat, duygusal anlara sahne oldu.

61 yaşındaki Tacettin öğretmen, ilk görev yeri olan Ordu'dan sonra, rotasyonla Hakkari'ye, ardından da Yüksekova'nın Güllüce köyüne atandığında henüz gencecik bir delikanlıydı. 6 yıl boyunca, beş sınıfı birden okuttuğu o yoksulluk içindeki okulda, sadece harfleri ve sayıları değil, aynı zamanda kocaman bir sevgiyi de öğretti. Öğrencileri için o, sadece bir öğretmen değil, aynı zamanda babacan bir dost, bir yol göstericiydi. Yıllar sonra tayini çıktığında, arkasında sadece bir köy değil, kalbi sevgiyle dolu onlarca öğrenci ve unutulmaz anılar bıraktı.

Yıllar geçti, hayat herkesi farklı yerlere savurdu. Tacettin öğretmen, Bursa'ya yerleşti. Ancak o, kalbinin bir köşesinde hep Güllüce köyünü ve öğrencilerini taşıdı. Yıllar sonra, eski görev yerini ziyaret etmeye karar verdiğinde, yüreği hem heyecanla hem de buruk bir hüzünle doluydu. Gittiğinde, köyü tanıyamadı. Evler değişmiş, her yer yemyeşil olmuştu. Ama en büyük sürpriz, onu unutmamış olan eski öğrencilerinin, bu kez kendilerini karşılayan kocaman yürekli yetişkinler olarak karşısında durmasıydı.

O gün, o köy okulunun bahçesi, zamanın sildiği çizgileri silip atan bir buluşmaya tanıklık etti. Gözlerinde yaşlarla eski öğretmenine sarılan öğrenciler, yıllar boyu içlerinde biriktirdikleri sevgiyi, saygıyı ve özlemi tek bir sarılmayla anlattılar. Öğrencilerinden Remziye Çobanoğlu, o günleri anlatırken, "İmkânlar kısıtlıydı ama o bize hiç kötü davranmazdı. Bizi hiç dövmezdi, hep iyi davranırdı" diyerek, kalplerine kazınan o öğretmen sevgisini bir kez daha dile getirdi.

6895ffbbc90da6c897df4d43.webp

Tacettin öğretmen ise, "Burası benim için bir okuldan fazlasıydı. Burada çok anı biriktirdim. Öğrencilerimin beni unutmadığını görmek, benim için en büyük mutluluk" sözleriyle, hislerini dile getirdi. Bu kavuşma, sadece bir vefa hikayesi değil, aynı zamanda bir öğretmenin hayatına dokunduğu her bir kalpte nasıl sonsuza kadar yaşayabileceğinin de en güzel kanıtı oldu.