Belki hikaye ayrı dünyaların insanlarının da aşk olunca anlaşabileceğini gösteren uç bir örnek.90’lı yıllarda bir dergide okumuştum.Çok ilginç gelmişti.
1980’li yıllarda İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi mezunu Cevdet Hoca Mimar Sinan Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi mezunu Pelin öğretmene aşık olur ve bir evlilik teklifinde bulunur.
Teklif şu şekildedir:
“Pek sayın adına mucip olamadığım cins-i latifem. Mücerret bir zamandır zat-ı alinize meftun ve de mecnunum. O meşhuban günü çeşmlerinizi ilk gördüğüm andan itibaren delh-i amansız bir ızdırabın pençe-i bakiyesinde inim inim inlemekteyim. Mutçassıran zat-ı alinizin dest-i izdivacına talibim. Eğer bana bu ihsanı gösterirseniz kayd-ı hayat-ı acizem devranınca dergahınıza odun taşımaya razıyım.
Hanım öğretmen teklif mektubunu okur anlar ve kendi hayat diliyle şu cevabı yazar:
Vaaavvv! Duygularınızı perspektif açıdan irdeleyecek olursam noemrestyonist bulgular gözlemliyorum. Doğurtgaç ve doğurgacını al. Toplumsal götürgece bin. Beşiktaş’ta in.Doğurtgaç ve doğurgacımdan beni want. Eğer onlar verirse Galeria’ da at beni Mcdonalds’ta tut beni.
Öğretmenlerim evlenmişler midir, evlendilerse mutlu olmuşlar mıdır bilinmez lakin şimdilerde ne böyle teklifler kaldı ne de dil.