1945 yılında Japonya'ya atılan iki atom bombası yüzbinlerce insanı öldürmüş ve sakat bırakmıştır ve etkileri günümüzde de hissedilmektedir.

1945'in sonunda, bombalama Hiroşima'da tahminen 140.000 ve Nagazaki'de 74.000 kişiyi öldürmüştü. Sonraki yıllarda, hayatta kalanların çoğu lösemi, kanser veya radyasyondan kaynaklanan diğer korkunç yan etkilerle karşı karşıya kalacaktı.

“Her insanın bir adı vardı. Her insan birileri tarafından sevildi. Ölümlerinin boşuna olmadığından emin olalım.” - Setsuko Thurlow, Ağustos 1945'te Hiroşima'ya atılan atom bombasından kurtulan Nobel Barış Ödülü kabul konuşması , Aralık 2017

6 Ağustos 1945'te Hiroşima üzerinde patlatılan uranyum bombasının patlayıcı verimi 15.000 ton TNT'ye eşitti. Tüm binaların yaklaşık yüzde 70'ini yerle bir etti ve yaktı ve 1945'in sonuna kadar tahminen 140.000 kişinin ölümüne ve hayatta kalanlar arasında artan kanser ve kronik hastalık oranlarına neden oldu.

Biraz daha büyük bir plütonyum bombası, üç gün sonra Nagasaki üzerinde patladı ve 6,7 km2'yi düzledi. 1945'in sonunda 74.000 kişi öldü. Yer sıcaklığı 4.000°C'ye ulaştı ve radyoaktif yağmur yağdı.

Yanıt kapasitesi yok

Bugün bir şehrin üzerinde bir nükleer silah patlatılsaydı, ilk müdahale ekipleri -hastaneler, itfaiyeciler, yardım kuruluşları- yardım edemezdi. Kızıl Haç'ın bu güçlü videosu bunun nedenini açıklıyor:

Bunu bilmemizin nedeni, 1945'te Hiroşima ve Nagazaki'deki hasarın boyutunun yardım sağlamayı neredeyse imkansız hale getirmesidir. Hiroşima'da doktor ve hemşirelerin yüzde 90'ı öldürüldü veya yaralandı; 45 hastaneden 42'si kullanılamaz hale geldi; ve kurbanların yüzde 70'i, çoğu durumda ciddi yanıklar dahil olmak üzere kombine yaralanmalara sahipti.

Dünyanın dört bir yanındaki özel yanık yataklarının tümü, herhangi bir şehirde tek bir nükleer bombadan kurtulanlara bakmak için yetersiz olacaktır.

Hiroşima ve Nagazaki'de kurbanların çoğu, acılarını dindirmek için hiçbir çaba göstermeden öldü. Bombalamalardan sonra yardım sağlamak için şehirlere girenlerden bazıları da radyasyondan öldü.

Uzun dönem etkileri

Bir nükleer patlamadan çıkan ateş topunun maksimum boyutuna ulaşması yaklaşık 10 saniye sürer , ancak etkileri onlarca yıl sürer ve nesiller boyunca yayılır.

Bombalamalardan beş ila altı yıl sonra, hayatta kalanlar arasında lösemi vakası gözle görülür şekilde arttı . Yaklaşık on yıl sonra, hayatta kalanlar tiroid, meme, akciğer ve diğer kanserlerden normalden daha yüksek oranlarda acı çekmeye başladı .

Bombalamalara maruz kalan hamile kadınlar, bebeklerinde daha yüksek oranda düşük ve ölüm oranları yaşadı ; çocuklarının zihinsel engelli olma, büyümede bozulma ve kanser geliştirme riskinde artış olma olasılığı daha yüksekti.

Ve tüm hayatta kalanlar için, radyasyona maruz kalmaya bağlı kanserler, yaşamları boyunca, yetmiş yıl sonra bile bugüne kadar artmaya devam ediyor.